story

داستانهای ناصر کمالی

آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب

  زباله دانی تاریخ


از  سال1996یعنی  درست16  سال پیش داستانی  ذهنم را به خود مشغول کرده که  نمی توانم به درستی  روایت کننده آن باشم. مردی بود   بلند  قامت، چهار  شانه، با موهای بلند  و  صورتی  دراز   که  فاصله  بین ابروهایش مرا  به یاد خیابان هفدهم  و هجدهم می اندخت.همان دو  خیابان  بزرگ  که  همدیگر   را  درست در    تقاطع  خانه من و   برج سی طبقه مرد  قطع می کردند. شاپوی لبه دار  مشکی همیشه نشان دهنده ی قیافه  جدی  و خشن او   بود.و  هر   وقت  با این کلاه  و  لباسهای ب  سبک  گانگستری اش  بیرون  می آمد  مرا  نمی دید. انگار   بین ما دو   دنیا  فاصله  ایجاد  می شد  تا  کمترین فاصله  در   چند  قدمی مانمانند  هزاران مایل بین دو  قاره  به  نظر  برسد. لاتیننگاهش مرا  به  یاد  کوهای آند می انداخت تا من در  خیالبافی خودم سوار  بر  لامایی  کوچک اندام و  چابک به  همراه مایاهای سرخپوست در  تمدن های باستانی  سیر  کنم. چند  ماهبعد در  دسامبر  مریضی  سختی  مرا  خانه نشین  کرد. طوریکه  تا ماه آوریل  یک زن تنومند  لب شتری تر   و  خشکم می کرد. درست در   روز   اول ماه می  پا به  تقاطع گذاشتم. سیگاری آتش کردم تا باقیمانده ویروس های  لعنتی  آنفولانزا  خفه  شوند، دست از  سرم  بر  دارند. چه  تغیرات بزرگی  ایجاد شده: دکه  روزنامه  فروشی  از  آن  طرف خیابان منتقل شده به همین جا، ما بین دو ساختمان و آسفالت تازه که چهره خیابان را آرایشی نو بخشیده است. شلوغی  و  ترافیک چند برابر شده و  هیچ اثری از  مرد  لاتین نیست. به  بهانه خرید سیگار  فروشنده را سین جین می کنم تا اطلاعاتی  درباره  او  به  دست آورم. زکی! سنگ را  بزنی  صدایش در  می آید  ولی  از  این پیرمرد  لجوج  غرغرو؟… دو  مرد  نگاه های معنا داری  رد  و  بدل می کنند. اولی  شروع  به  نقد می کند: ساختار  ناهمگون این داستان اصلا  به  روایت چند  گانه اش نمی خورد  زیرا… دومی متفکرانه  حرفش را  قطع  می کند  و  بر خلاف این  نظریه  تمجید  قابل توجه ای از  آن  به عمل می آورد. در  گیر  و  دار  بحث و  گفتگویشان  رگبار  شدید  کتاب را  از   روی نیمکت به  درون جوی آب سُر  می دهد. بی  آنکه  دو  مرد  متوجه  باشند داستان قابل بحث شان با هجوم باران بهاری رفته است. حالا حس می کنم کمی  نم ناک شده ام. انگار  یکی  دارد  مرا  ورق می زند. قطرات  متبلور   آب  ذهنم را دوباره فعال ساخته اند. از   سال1996یعنی  درست16  سال پیش داستانی  ذهنم را به خود مشغول کرده  که  نمی توانم به درستی  روایت کننده آن باشم. مرد  بلند  قامت چهارشانه، با موهای جو  گندمی  و  صورت دراز   برای  آنکه  تیتر   روزنامه های فردا  نشو د در  تقاطع  خیابان  هفدهم و  هجدهم کتاب  را  به  زباله دانی  تاریخ  پرتاب  کرد.








ناصر

ارسال نظر

تنها امکان ارسال نظر خصوصی وجود دارد
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی
نظر شما به هیچ وجه امکان عمومی شدن در قسمت نظرات را ندارد، و تنها راه پاسخگویی به آن نیز از طریق پست الکترونیک می‌باشد. بنابراین در صورتیکه مایل به دریافت پاسخ هستید، پست الکترونیک خود را وارد کنید.