story

داستانهای ناصر کمالی
۱/۵/۱۳۹۴

تولدی دوباره

 تا  اینکه  بلاخره  کادیلاک  قهوه ای  سوخته  آرام آرام  به  من  نزدیک  شد.  ایستادنش  آنهم  درست  در  کنار   پایم  در  من  ایجاد  شک  و  دو  دلی  کرد.  لحظاتی  چند  در  بهت  و  تردید  به  روبرویم  خیره  ماندم.  در  طی  گذشت  این  مدت  کوتاه  من  به  زمان های  معلق  ناشناخته  رفتم.  عاقبت  وقتی  به  خودم  آمدم  با  ترسی  خورنده  وارد  ماشین  شدم.  هیچ  روشنایی  در  درون  این  غول  آهنین  وجود  نداشت.  فقط  نور  ضعیفی  از  چراغ های  بلند  اتوبان  روشنایی  اندکی  به  اطراف  می بخشید. درست  در  کنار  من  کسی  دیگر  نشسته  بود  که  نمی توانستم  صورتش  را  ببینم.  راننده  نیز  با  کلاه  لبه  دار  پهن  خود  درون  صندلی  بزرگ  گم  شده  بود.  طوریکه  فقط  می  توانستم   هیکل چاقش  را  در  لباس های  ضخیم زمستانی  تشخیص  دههم.  سرعت  ماشین  کم کم  بیشتر  شد.  در حدود  125  مایل  در  ساعت  یا  بیشتر  نمی دانم. کمی  بعد  به  جاده ای  هموار  رسیدیم.  گویا  تازه  اول  راه  بود.  مرد بغل  دستی  گوشه  آور  کتش  را  کنار   زد.  صدای  خش خش  کوتاهی  بگوش  رسید.  بعد  درازای  برگ  کوبایی  را  امتداد  صورتم  حس  کردم.  ناگهان  کبریت  با  صدایی  فش  گونه  روشن  شد  و  من  با  دیدن  صورت  مرد  بغل  دستی  شوکه  شدم.  دیدم  که  با  لبخندی  کذایی  به  من  خیره  شده  بود.  چشمان  پر  شرارت  و   ترکیب  زشتش  مرا  سر جایم  میخکوب  کرد.  در  حالیکه  خودم  را  ته  صندلی  چسبانده  بودم  به  یک باره  جیغی  وحشتناک  از  ته  گلو  کشیدم.  فریادی  که  باعث  ترس  ناگهانی  و  عدم  تعادل  راننده  شد.  در  یک  آن  چراغ   جلوی  ماشین  روشن  شد  و  من  صورت  شریر  و  جذامی  شکل راننده  را  دیدم.  حالا  طنین  خنده های  دلهره آورشان  بیشتر  وحشت زده ام  می  کرد. دیگر  طاقت  نیاوردم.  در  ماشین  را  باز  کردم.  اما  دستی  قوی  به  پشتم  چنگ  زد.  سعی  کردم  با  آرنج  زدن  خودم  را  خلاص  کنم.  تا  اینکه  بلاخره  به  کمک  بادی  که  به  درون  ماشین  می وزید موفق  شدم  به  بیرون  پریدم. بعد  شروع  کردم  به  غلط  خوردن بر   روی  کف  جاده.  وقتی  متوقف  شدم  بدنم  دچار  درد   و  سوزشی  شدید  شد.  بیست  و  دو  متر  جلوتر  درست  در  ساعت:  20:22  دقیقه  نیمه  شب  جمعه  ماشین  دراز  و  بی قواره  ای  که  کادیلاک  نام  داشت  با  ترمزی  ناگهانی  ایستاد.  از  کف  آسفالت  مرد  بغل  دستی  را  می دیدم  که   از  شیشه  ماشین  سرش  را  بیرون  آورده  و   به   من  خیره  شده  بود.  دقایقی  بعد  درحالیکه  سیگارش  را  بر  کف  جاده  می انداخت  پا  گذاشت  بر   روی  گاز.  ماشین  با  غرشی  وحشت ناک  دوباره  سرعت  گرفت  و  دور  شد.زن  با  حالتی  عصبی  مجله  را  به  گوشه ای  پرتاب  کرد:  این  داستان  خیلی انتزاعی  و  غیر  قابل  باوره.  انگار  می خواهد  با  بازگو  شدن  در  غالب  یک  داستان  کوتاه  خود  را  به  ملثه ی ظهور   برساند.  که  اصلا  امکان  پذیر  نیست.  مرد   فنجان  قهوه  را  روی  میز  گذاشت:  چرا  امکان  پذیر  نیست؟  حتی  برای  یک  درصد  هم  که  شده  ممکنه.  مثلا  خود  من  توانستم  ارتباط  ذهنی  عاطفی  عمیقی  با  این  اثر  برقرار  کنم.  زن  فریاد  کشید:  این  خیلی  احمقانه  است.  خیلی .  تو  یک  خیال پرست  ساده  لوحی.  عاقبت  وقتی  جر  و  بحث شان  به   پرتاب  کردن  اشیاء  کشید  داستان  تنها  مانده  خود  را  از  میان  مچاله  ها  بیرون  کشید  و……………………..


naser



نوشته شده توسط naser kamali
ساخت وبلاگ در بلاگ بیان، رسانه متخصصان و اهل قلم

story

داستانهای ناصر کمالی

آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب

تولدی دوباره

۱/۵/۱۳۹۴
 تا  اینکه  بلاخره  کادیلاک  قهوه ای  سوخته  آرام آرام  به  من  نزدیک  شد.  ایستادنش  آنهم  درست  در  کنار   پایم  در  من  ایجاد  شک  و  دو  دلی  کرد.  لحظاتی  چند  در  بهت  و  تردید  به  روبرویم  خیره  ماندم.  در  طی  گذشت  این  مدت  کوتاه  من  به  زمان های  معلق  ناشناخته  رفتم.  عاقبت  وقتی  به  خودم  آمدم  با  ترسی  خورنده  وارد  ماشین  شدم.  هیچ  روشنایی  در  درون  این  غول  آهنین  وجود  نداشت.  فقط  نور  ضعیفی  از  چراغ های  بلند  اتوبان  روشنایی  اندکی  به  اطراف  می بخشید. درست  در  کنار  من  کسی  دیگر  نشسته  بود  که  نمی توانستم  صورتش  را  ببینم.  راننده  نیز  با  کلاه  لبه  دار  پهن  خود  درون  صندلی  بزرگ  گم  شده  بود.  طوریکه  فقط  می  توانستم   هیکل چاقش  را  در  لباس های  ضخیم زمستانی  تشخیص  دههم.  سرعت  ماشین  کم کم  بیشتر  شد.  در حدود  125  مایل  در  ساعت  یا  بیشتر  نمی دانم. کمی  بعد  به  جاده ای  هموار  رسیدیم.  گویا  تازه  اول  راه  بود.  مرد بغل  دستی  گوشه  آور  کتش  را  کنار   زد.  صدای  خش خش  کوتاهی  بگوش  رسید.  بعد  درازای  برگ  کوبایی  را  امتداد  صورتم  حس  کردم.  ناگهان  کبریت  با  صدایی  فش  گونه  روشن  شد  و  من  با  دیدن  صورت  مرد  بغل  دستی  شوکه  شدم.  دیدم  که  با  لبخندی  کذایی  به  من  خیره  شده  بود.  چشمان  پر  شرارت  و   ترکیب  زشتش  مرا  سر جایم  میخکوب  کرد.  در  حالیکه  خودم  را  ته  صندلی  چسبانده  بودم  به  یک باره  جیغی  وحشتناک  از  ته  گلو  کشیدم.  فریادی  که  باعث  ترس  ناگهانی  و  عدم  تعادل  راننده  شد.  در  یک  آن  چراغ   جلوی  ماشین  روشن  شد  و  من  صورت  شریر  و  جذامی  شکل راننده  را  دیدم.  حالا  طنین  خنده های  دلهره آورشان  بیشتر  وحشت زده ام  می  کرد. دیگر  طاقت  نیاوردم.  در  ماشین  را  باز  کردم.  اما  دستی  قوی  به  پشتم  چنگ  زد.  سعی  کردم  با  آرنج  زدن  خودم  را  خلاص  کنم.  تا  اینکه  بلاخره  به  کمک  بادی  که  به  درون  ماشین  می وزید موفق  شدم  به  بیرون  پریدم. بعد  شروع  کردم  به  غلط  خوردن بر   روی  کف  جاده.  وقتی  متوقف  شدم  بدنم  دچار  درد   و  سوزشی  شدید  شد.  بیست  و  دو  متر  جلوتر  درست  در  ساعت:  20:22  دقیقه  نیمه  شب  جمعه  ماشین  دراز  و  بی قواره  ای  که  کادیلاک  نام  داشت  با  ترمزی  ناگهانی  ایستاد.  از  کف  آسفالت  مرد  بغل  دستی  را  می دیدم  که   از  شیشه  ماشین  سرش  را  بیرون  آورده  و   به   من  خیره  شده  بود.  دقایقی  بعد  درحالیکه  سیگارش  را  بر  کف  جاده  می انداخت  پا  گذاشت  بر   روی  گاز.  ماشین  با  غرشی  وحشت ناک  دوباره  سرعت  گرفت  و  دور  شد.زن  با  حالتی  عصبی  مجله  را  به  گوشه ای  پرتاب  کرد:  این  داستان  خیلی انتزاعی  و  غیر  قابل  باوره.  انگار  می خواهد  با  بازگو  شدن  در  غالب  یک  داستان  کوتاه  خود  را  به  ملثه ی ظهور   برساند.  که  اصلا  امکان  پذیر  نیست.  مرد   فنجان  قهوه  را  روی  میز  گذاشت:  چرا  امکان  پذیر  نیست؟  حتی  برای  یک  درصد  هم  که  شده  ممکنه.  مثلا  خود  من  توانستم  ارتباط  ذهنی  عاطفی  عمیقی  با  این  اثر  برقرار  کنم.  زن  فریاد  کشید:  این  خیلی  احمقانه  است.  خیلی .  تو  یک  خیال پرست  ساده  لوحی.  عاقبت  وقتی  جر  و  بحث شان  به   پرتاب  کردن  اشیاء  کشید  داستان  تنها  مانده  خود  را  از  میان  مچاله  ها  بیرون  کشید  و……………………..


naser

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۴/۱۲/۰۱
naser kamali

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی